Legendarni srpski fudbaler i trener, Siniša Mihajlović preminuo je nakon duge i teške bolesti u bolnici u Rimu. On se poslednje dve i po godine lečio od leukemije, u jednom trenutku stanje mu je bilo bolje, pa se vratio trenerskom poslu u Bolonji, ali bolest se ponovo vratila i nije uspeo da dobije najvažniju bitku.
Sahrana će se održati u ponedeljak u Rimu, objavila je njegova porodica.
Siniša Mihajlović rođen je 1969. godine u Vukovaru. Karijeru je započeo u lokalnom klubu Borovo, da bi kasnije igrao za Vojvodinu, u kojoj je već u prvoj sezoni postao standardni prvotimac.
Sa Vojvodinom je u sezoni 1988/89. osvojio titulu šampiona Prve savezne lige Jugoslavije.
Nakon Vojvodine, Mihajlović se preselio u Crvenu zvezdu, sa kojom je 1991. godine osvojio titulu Kupa evropskih šampiona (Liga šampiona) i Interkontinentalni kup. U beogradskom crveno-belom dresu Mihajlović je osvojio dva puta titulu Prvenstva Jugoslavije u sezonama 1990/1991. i 1991/1992.
Siniša Mihajlović je plodonosnu međunarodnu karijeru otpočeo u glavnom gradu Italije nastupavši za Romu, kasnije je igrao i za Sampdoriju i Lacio, a fudbalsku karijeru je okončao u Interu 2006. godine.
U Seriji A ostavio je dubok i neizbrisiv trag, ali i u evropskom i italijanskom fudbalu uopšte, budući da je osvojio sva takmičenja u pomenutoj državi.
Najplodonosniji deo fudbalske karijere Siniše Mihajlovića, ako je suditi prema broju osvojenih trofeja, bio je period proveden u Rimu, odnosno Laciju.
Sa rimskim “nebo-plavima” osvojio je sedam titula, počevši od Serije A, pa sve do Uefinog Superkupa.
Za seniorsku reprezentaciju SFR Jugoslavije debitovao 16. maja 1991. u kvalifikacionoj utakmici za Evropsko prvonestvo 1992. godine u meču protiv reprezentacije Farskih Ostrva u Beogradu.
Nakon raspada SFRJ, Mihajlović je nastavio da igra za reprezentaciju SR Jugoslavije.
Bio je deo tima na Svetskom prvenstvu 1998. u Francuskoj, gde je odigrao četiri utakmice, kao i na Evropskom prvenstvu 2000. u Belgiji i Holandiji, gde je odigrao tri utakmice.
Poslednji meč u dresu reprezentacije, tada već Srbije i Crne Gore, odigrao je 7. juna 2003. u kvalifikacionoj utakmici za Evropsko prvenstvo 2004. protiv Finske u Helsinkiju.
Za reprezentacije SFRJ, SRJ i SCG ukupno je odigrao 63 utakmice, uz 10 postignutih golova.
Mnogi ljubitelji fudbala Mihajlovića smatraju najboljim izvođačem slobodnih udaraca u istoriji fudbala.
Pamte se njegovi razorni šutevi iz daljine u dresovima svih klubova za koje je nastupao.
Nakon okončanja igračke karijere, Mihajlović je bio pomoćni trener Robertu Mačiniju u Interu. Samostalnu trenersku karijeru započeo je u Bolonji.
Pored pomenutog kluba, Mihajlović je sa klupe predvodio i Sampdoriju, Milan, Fjorentinu, Torino i Kataniju.
Mihajlović je postao počasni građanin Bolonje decembra 2019. godine.
U periodu od 2012. do 2013. godine, Mihajlović je sa klupe predvodio i reprezentaciju Srbije.
